هرگز معنای شعر را از ظاهرش قضاوت نکنید. ممکن است شاعر شعر خود را بر پایه فلسفه ای تومارشکل بنویسد و این معنا نیاز به تامل دارد، همان چیزی که باید در زندگی روزمره نیز به آن توجه کنیم. سطحی نگر نباشیم، کمی فکر کنیم دلایل را کنار یکدیگر بگذاریم همه چیز را در نظر بگیریم و سپس نتیجه گیری کنیم.
اگر این موارد را به خوبی انجام دهیم نه تنها معنای شعر را به خوبی درک می کنیم بلکه زندگی درستی را نیز سپری می کنیم. بر این اساس حرف هایمان، اعمالمان و نوع نظرمان سنجیده تر خواهد بود. خیام نیشابوری شاعرو عارفی بود که در همه حال از زبان مردم مورد حمله قرار می گرفت. به گونه ای که کم کسی در آن دوران برای صحبت هایش اهمیت قائل می شد.
خیام در نزد مردم ایران و جهانیان به باده گساری معروف است. او اکثر اوقات مست بوده و بر این اساس کسی اهمیت زیادی به صحبت های او نداشته است. اما باده در این شعر به معنای سطحی ان نیست. باده در این شعر به زبان خیام رمزی از ناپایداری مطلق جهان هستی است. زمانی که این باده نوشیده می شود جسم ناپایدار شده و کم کم از خود ضعف نشان می دهد.
خیام در عمق ان شعر سعی دارد بگوید که جهان هستی نیز به مانند فردی می خورده بوده که پایدار نیست و نمی توان به ان تکیه کرد. بر این اساس جهانی که من در آن هستم مست است، من نیز می ناب می نوشم تا فارغ از همه غم ها باشم. استاد محمدرضا شجریان این شعر را به زیبایی اجرا کرده اند.
این موزیک آرام و قدیمی را می توانید هم اکنون از رسانه موزیکیشو دانلود نمایید. امیدواریم با شنیدن آن نهایت لذت را برده باشید.